Κυριακή 21 Ιουλίου 2013

Στο καφενείο η Ελλάς


Στο καφενείο η Ελλάς   

Απ’ το πρωί κάθεται στο καφενείο
    μ’ ένα πικρό καφέ σαν τη σιωπή του
Βαρύθυμος σαν Βόδι στο υνί
πίνει τη μελαγχολία του γουλιά γουλιά
Λερναία Ύδρα η ανεργία
       κόβεις ένα κεφάλι φυτρώνουν δύο

Δαγκώνει τα χοντρά του δάχτυλα
                 δεν αντέχει άλλο τη συμπόνια
Σκούριασε κι η αλληλεγγύη
κινούμενη άμμος η ζωή σε καταπίνει

Σαθρός μαντρότοιχος η κοινωνία
                                 ολόγυρα γκρεμίζεται,
ξεχείλισαν τα λύματα στους δρόμους
                 κακοφορμίζουν οι πληγές της
Ο μέρες βαγόνια χωρίς ατμομηχανή
      πηγαινοέρχονται στις γραμμές τους
                                                        ολόιδιες

Στην οδό Αθηνάς οι μικροπωλητές
                           πουλάνε πυροτεχνήματα
               διαλαλούν ολόχρωμες εκρήξεις
Στην πλατεία Βάθης έμποροι θανάτου
                 πουλάνε όνειρα σε φακελάκια
Κάπως έτσι για να σου κλείνει το μάτι
           απατηλή πόρνη, η ψευδαίσθηση

Απ’ το πρωί κάθεται στο καφενείο
             μ’ ένα πικρό καφέ στο μάρμαρο
Ανάμεσα στ’ απούλητα
                                   χοντρά του δάχτυλα
κρατάει μια χειροβομβίδα
Κάποτε θα τολμήσει να την πετάξει
                                     και τότε θα εκραγεί
σαν το γαρύφαλλο το καφενείο η Ελλάς

                               20 Ιουλίου 2013
                            Γιάννης Ποταμιάνος


Σάββατο 13 Ιουλίου 2013

Καταμεσής του Ιουλίου


Καταμεσής του Ιουλίου  

Τα λουλούδια
που φύτευα ολημερίς
ανθίζουν μες στον ύπνο μου
απόψε
Ανοίγουν
τα μεγάλα μάτια τους
και ψάχνουν στις σκιές μου

Αχ! αυτές οι μυρουδιές
που τραγουδούν τα γιασεμιά
χαϊδεύουν τα όνειρά μου
Αχ! αυτές οι γυναίκες
με τ’ αλαβάστρινα στήθη
χορεύουν ολονυχτίς
στα ξέφωτα του ύπνου μου

Όταν κάτω απ’ τ’ άστρα
στα καπούλια των ανέμων
καλπάζουν πολύχρωμες νεράιδες,
ξαπλώνουν οι πόθοι
στο μπαμπάκι τ’ ουρανού
και μυθεύουν όνειρα απατηλά.
Τότε εγώ μηρυκάζω
ονειρόψωμο
ορέγομαι θαλάσσιες αύρες
και ταξίδια
στις γραμμές των οριζόντων

Ολονυχτίς απόψε,
καταμεσής του Ιουλίου
κόβω τις φλέβες τ’ ουρανού
να κολυμπάει ο γλάρος
στις ματωμένες θάλασσες
Ολονυχτίς απόψε,
καταμεσής του Ιουλίου
στον αμνιακό μου σάκο
εμβρυακός
παραληρώ ζωή

                         18 Ιουλίου 2012

                      Γιάννης Ποταμιάνος

Κυριακή 7 Ιουλίου 2013

Εκμαγείο


Εκμαγείο 

Κρύφτηκες
πίσω απ’ το σύννεφο
καμώνεσαι
πως δεν υπάρχεις
Όμως εγώ σε μυρίζω
στη βροχή
στους πόθους των φυτών
π’ ανθίζουν
στη μουσική των μελισσών
που ευγνωμονούν
τα τριαντάφυλλα
Κρύφτηκες μέσα στο φως
μες στο ουράνιο τόξο
και περιμένεις τον άνεμο
να φουσκώσει τα πανιά σου
Καράβι ταξιδιάρικο
γλιστράς
μες στο γαλάζιο όνειρο
Θολώνει η εικόνα σου
στου πρωινού την πάχνη
Κέρινο εκμαγείο
αγάπης αμετάκλητης
Μια πυρκαγιά άναψε
στο στήθος μου
η νοσταλγία
και λιώνω
στη θρυμματισμένη
ανάμνησή σου

                 22 Ιουλίου 2012

               Γιάννης Ποταμιάνος