Ο αστροναυαγός

Ο αστροναυαγός

Διπρόσωπο και διφυές το φως

                          εμμένει στην αφωνία του

κι ο λόγος αμφίσημος

                                   δηλώνει ανεπάρκεια

Γι αυτό,

όσο κι αν προσπαθεί να πετάξει

                   ο αστροκαπνισμένος ποιητής,

το ύψος αδιανόητο

               κι οι κραυγές της τρέλας γοερές

Όμως όταν στο κουτί των θαυμάτων

          χάνει το πρόσωπό της η γεωμετρία

Εκεί

στο σκοτεινό θάλαμο της φυσικής

                  που το μικρό συναντά το μέγα

Εκεί

σισύφειος ο αστροναυαγός

                        επισκευάζει τη σχεδία του 

Ας τσακίζεται κάθε φορά

                              στους ουρανόβραχους

Αυτός ο ταπεινός, ο μέγας  Άνθρωπος

                                  31 Δεκεμβρίου 2012

                                   Γιάννης Ποταμιάνος