Ανεξίτηλο

Ανεξίτηλο  

Πιθύμησα το χάδι εκείνο,

που τ’ ακροδάχτυλά σου

                    μου ‘δωσαν κρυφά,

κάτω απ’ το καρό

                       τραπεζομάντηλο,

την ώρα που τραγουδούσες

                            το ζεϊμπέκικο

και χόρευε στην πίστα

                              ο εραστής σου

Μετά από τόσα χρόνια

μετά από τόσους έρωτες

                              εγώ θυμάμαι

το άγγιγμα εκείνο

                            το ανεπίτρεπτο

και την υπόσχεση εκείνη

                           των ματιών σου

που μέσα τους σιγόκαιγε

                          χθόνια η αμαρτία

Ώσπου

κάτω απ’ το τραπέζι

ανάμεσα στα δάχτυλα

                                       ανάβλυσε

μελίρρυτος ο γλυκασμός

                     και τ’ αλμυρό ραγάνι

Γι’ αυτό

Μετά από τόσα χρόνια

             μετά από τόσους έρωτες

όταν ακούω ζεϊμπέκικο

                      ευωδιάζω επιθυμία

  

                    19 Σεπτεμβρίου 2012

                     Γιάννης Ποταμιάνος

*Ο πίνακας είναι "Το ζεϊμπέκικο της ματαιοδοξίας" 

της ζωγράφου και φιλολόγου Ειρήνης Σπυριδάκη