Ανεξίτηλο
Πιθύμησα
το χάδι εκείνο,
που
τ’ ακροδάχτυλά σου
μου ‘δωσαν κρυφά,
κάτω
απ’ το καρό
τραπεζομάντηλο,
την
ώρα που τραγουδούσες
το ζεϊμπέκικο
και
χόρευε στην πίστα
ο εραστής σου
Μετά
από τόσα χρόνια
μετά
από τόσους έρωτες
εγώ θυμάμαι
το
άγγιγμα εκείνο
το ανεπίτρεπτο
και
την υπόσχεση εκείνη
των ματιών σου
που
μέσα τους σιγόκαιγε
χθόνια η αμαρτία
Ώσπου
κάτω
απ’ το τραπέζι
ανάμεσα
στα δάχτυλα
ανάβλυσε
μελίρρυτος
ο γλυκασμός
και τ’ αλμυρό ραγάνι
Γι’
αυτό
Μετά
από τόσα χρόνια
μετά από τόσους έρωτες
όταν
ακούω ζεϊμπέκικο
ευωδιάζω
επιθυμία
19 Σεπτεμβρίου 2012
Γιάννης Ποταμιάνος
*Ο
πίνακας είναι "Το ζεϊμπέκικο της ματαιοδοξίας"
της
ζωγράφου και φιλολόγου Ειρήνης Σπυριδάκη